Martine Johanna 1973
Martine Johanna (1973) onderzoekt in haar werk het spanningsveld tussen fantasie en realiteit, optimisme en dreiging, kracht en (zelf)kritiek, en tussen jeugdig idealisme en volwassen realiteit. In haar semi-realistische schilderijen verschijnen tijdloze, symbolische vrouwen: krachtig maar onbereikbaar, geplaatst in mystieke werelden die balanceren tussen droom en werkelijkheid. Beheerst als een pop, krap in hun kader en bevroren in een pose.
In een zelfontwikkelde stijl schildert Johanna op ruwe linnen of panelen met acrylverf, in een levendig kleurenpalet. Haar werken zijn soms speels van toon, soms mystiek, maar altijd met een hedendaagse inslag. Ze worden gekenmerkt door haar fascinatie voor stofvallingen, kledingstukken en kleurschakeringen, wat bijdraagt aan hun verleidelijke uitstraling.
In haar jeugd werd ze geconfronteerd met beklemmende stigma's en verwachtingspatronen voor meisjes, met hyper zichtbaarheid en het gevoel niet gezien te worden. Ervaringen die een belangrijke inspiratiebron voor haar werk vormen. Ze compenseerde dit met een rijke fantasie en een honger naar vrijheid, avontuur en het vergaren van kennis. Dit spanningsveld tussen beperkingen en verbeelding, tussen realiteit en droom, vormt de kern van haar oeuvre en verleent haar beelden een verhalende diepgang die nieuwsgierigheid wekt en uitnodigt tot ontdekking.
-
Floating Voices
